Corinne van
Nistelrooij (50) is pastor in de Dominicanenkerk in Zwolle. ‘’Officieel
heet het pastoraal werker. Wij noemen het hier pastor, omdat we als priester en
pastoraal werker allemaal hetzelfde werk hebben binnen deze kerk.’’ Corinne had
toen ze jong was nooit gedacht dat ze pastor wilde worden, ‘’Het was ook helemaal geen wens, maar nu blijkt het voor mij het
perfecte beroep te zijn.’’
Tussen toen en nu
''Ik ben op mijn twintigste begonnen met sociaal en
cultureel werk. Daarna ben ik het onderwijs in gegaan, om bezig te zijn met
taal. Twaalf jaar heb ik met plezier les gegeven aan allochtonen. Ik kwam daardoor
met mensen in gesprek over hun leven, hun werk en hoe ze gevlucht waren. Dat
wou ik graag meer doen binnen de school, maar daar was geen geld voor. Ik was daar erg teleurgesteld over. Daarom moest ik me in die tijd echt naar mijn werk
slepen.
Op een dag bracht ik mijn kinderen naar school en toen dacht
ik ‘Ik ga gewoon niet werken, ik keer om en ga naar huis, ik doe het niet meer’.
Sindsdien ben ik met het werk gestopt. Het was letterlijk een omslagpunt.
Ik wilde ander werk waarbij ik met mensen in gesprek kon
gaan. Ik realiseerde me dat wanneer het
echt op levensvragen aan komt bij mensen, bij mij dan het geloof ter sprake
komt. Daarom ben ik theologie gaan studeren op mijn veertigste. Niet met het idee om er ooit
mee in de kerk mee gaan werken, helemaal niet. Eerder werken in een ziekenhuis.
Na acht jaar studeren ben ik daar toch op teruggekomen. Een
ziekenhuis is primair gericht op mensen genezen. En ik ben iemand die in de kern van
de zaak wil staan. Als pastor in een ziekenhuis heb je een belangrijke taak,
maar als mensen niet willen praten met een pastor, liggen ze ook in het
ziekenhuis. Je bent daar niet een spil in het geheel, daarom ben ik in een kerk
gaan werken.''
Werken in de kerk
''Ik ga voor in de kerk bij vieringen, uitvaarten en
huwelijken, dit noemen we liturgie. Met
kerst sta ik voor duizend mensen te preken. Je moet het dus ook wel een beetje
leuk vinden om in de belangstelling te staan. Soms geeft dit ook een grote prestatiedruk,
dat maakt het dan zwaar werk.
Verder geef ik cursussen, ben bezig met kerk opbouw en
diaconie. Met diaconie begeleid ik bijvoorbeeld mensen die geloofs-en
levensvragen hebben en in gesprekken rondom ziekte en rouw. Het interessantst
vind ik het raakvlak tussen liturgie en diaconie. Bijvoorbeeld wanneer iemand
gestorven is, dan is het mooi om zijn of haar levensverhaal te vertolken
tijdens de uitvaart. Om daar dan liederen bij te zoeken die er mooi bij passen
en ook te koppelen zijn aan het verhaal van God. Het is een creatief proces,
wat ik graag doe en ook heel dankbaar werk is.
Met mijn werk heb je te maken met grote emoties,
bijvoorbeeld voor een uitvaart of trouwerij. Ik vind dat niet vervelend, maar
zelfs fijn. Want de gesprekken die je met mensen hebt gaan echt ergens over.''
Geloof
''Ik geloof in het
goede, in het verlangen naar het goede. Dat is voor mij God. Ik denk dat mensen
steeds opnieuw willen nadenken over hoe ze leven en hoe ze het leven zinvol
houden, voor zichzelf en voor anderen.
Ik heb op mijn werkkamer een poster hangen, daar staat op:
‘Op zoek naar de Verborgene’. Ik vind
het heel belangrijk dat mensen die in God geloven daarmee niet denken dat ze de
waarheid in pacht hebben. Dat kan gevaarlijk zijn in religie, want dan neigt
het naar fundamentalisme. De wereld is groot en er zijn meerdere religies. Ik
denk dat het belangrijk om op zoek te blijven, naar wat goed is, naar wat
waarachtig is. Daar staat deze poster voor. Want het goede zit verborgen in jezelf, in
ieder mens.''
Leven naast de kerk
''Naast de mijn werk in de kerk heb ik een heel gewoon
leven. Ik heb een gezin met vier kinderen, waarvan er drie studeren. De jongste
van dertien woont nog thuis. Thuis doe ik gewoon de was, laat ik de hond uit en
ga op de koffie bij een vriendin, niks spannends.
Ik ben zelf ook gewoon iemand, een mens, een moeder en een
levenspartner van iemand. Ik merk zelf ook hoe moeilijk het is om alles een
beetje fatsoenlijk te doen. Een pastor is net zo goed mens en maakt net zo goed
fouten. Toch vind ik het erg belangrijk om na een dag hard werken ook genoeg
aandacht op te brengen voor de mensen thuis, want daar is hele verhaal van God tenslotte
om begonnen.''
Door: Emma Brink
